Wolfsong Fanfic - Part 2

Elfquest © www.elfquest.com
Characters © Kitty Ocean
Published in the Dutch FanMagazine Wolfsong

Wolfsongs tribe deel 2
De wraak

2 manen waren verstreken sinds Varen de nieuwe hoofdman werd van Wolfsongs tribe. Na zijn list waren de mensen te bang om zich met de elfen te bemoeien, uit angst weer wat fout te doen en dat Gotora hen dit keer niet zou sparen. De priester probeerde te ontdekken of Gotora al bedaard was. Opeens schreeuwde hij het uit van woede: <> riep hij <> De stam was kwaad en eiste hun hoofdman dat ze een demon mochten gaan vangen vanwege deze belediging en de hoofdman, stemde toe. Alle mannen maakten zich klaar voor een aanval op de borg.
De mensen gingen op zoek naar de borg. Maar de borg vonden ze niet.
Enige tijd later gaven ze de moed op. De zon begroette de heuvels in de verte al en de mannen besloten terug te gaan. Opeens hoorde ze gelach, wat net op het zingen van een vogel leek. De jagers gingen op het geluid af en vonden 7 elfen en 1 wolf. De 6 jonge elfenkinderen en Morgendans zaten bij de rivier, die ze "de Levensloop" noemden.
De jagers hielden zich muisstil. ,, Morgendans, wat ruik ik toch? Het stinkt. '' Vroeg Dauwdruppel. Morgendans haalde diep adem en zond ** Snel! We moeten hier weg. ** ,, Wat is er dan? '' Vroeg een andere jonge elf. Morgendans zei niets, maar zond naar haar hoofdman. ** Varen! Mensen. Bij de Levensloop. ** Varen reageerde meteen. Hij verzamelde enkele jagers en de genezer en reden op hun wolven naar de Levensloop.
Ondertussen had Morgendans door, dat zij en de anderen omsingeld waren. Ze hoorden een takje breken………… en het bleef doodstil. Morgendans wist wat er zou gebeuren. Ze zond naar de jongen, dat ze in de bomen moesten klimmen. Nog voor het laatste jong in de boom was, schoten de eerste pijlen door de lucht. De jongen smeekten dat ook Morgendans in de boom zou klimmen, maar haar drang om de toekomst van de stam te beschermen, was sterker dan haar angst. Samen met haar wolvenvriend Witkop probeerden ze de jongen te beschermen. De mensen kwamen nu tevoorschijn en allemaal pijlen en speren schoten door de lucht. Ze ontweken ze allemaal, maar Morgendans zag die ene toegeslingerde steen niet. Ze viel neer en bewoog niet meer. Witkop probeerde zijn vriend te helpen, maar ook hij kon niet overal tegelijk zijn. Terwijl hij de ene mens verjoeg, stond een ander klaar om Morgendans te doden met zijn speer.
De speer kletterde op de grond. De jager viel om, een pijl zat in zijn borst. ,, Varen! '' Riep Dauwdruppel. Daar stond Varen, samen met 7 andere elfen. De mensen hadden nog weinig pijlen en de dood van een mens had laten zien dat ze beter met meer mannen konden terugkeren. <> riep 1 man. Geen elf verstond het, maar ze wisten wat die ene dode betekende: weer oorlog met mensen.
Maanschaduw, de genezer van de stam, probeerde uit alle macht zijn zus Morgendans te redden. Maar zijn krachten hadden zich pas geopenbaard en waren dus nog klein. De genezing duurde lang, zo lang, dat de zon de heuvels alweer goedemorgen zei.
Morgendans opende haar ogen en glimlachte. Haar broer was dus toch een goede genezer. Zijn handen waren niet kil, maar voelde als nieuw leer. Varen hielp Morgendans overeind. Hij was trots op haar; zij had de jongen gered. Morgendans was blij dat iedereen het overleefd had en kroop met moeite op haar wolf. Ze was dus toch nog niet helemaal genezen. Maar er waren geen elfenlevens verdwenen en dat was het belangrijkste.