Suske & Wiske © Studio Vandersteen
Story idea + Story © 2004 - Kitty Ocean
De dochter van Barabas- deel 2
***********************************************************
De volgende dag besloten Suske, Wiske, Tante Sidonia, Lambik en Jerom om eens weer op bezoek te gaan bij professor Barabas. "Zou de professor thuis zijn tante?" Vroeg Wiske.
"Ik hoop het." Antwoordde Sidonia. "We hebben hem al een tijdje niet meer gesproken."
Lambik glimlachte. "Hij zal wel weer bezig zijn met één of andere uitvinding." Zei hij. "Die man zit gewoon met zijn neus in de boeken."
"Kan zijn." Gaf Jerom als antwoord. "Toch leuk om Barabas weer te zien."
"Daar heb je gelijk in Jerom." Zei Suske. "Hij zit daar maar in zijn eentje en gezelligheid kan al heel veel doen."
Sidonia belde aan bij het huis van Barabas. Barabas deed al snel open en was verrast. "Vrienden!" Begon hij. "Wat een verassing! Wat leuk jullie weer te zien."
"Dag professor." Zei Wiske. "Hoe gaat het er mee?"
"Heel goed, dank je wel." Glimlachte de professor. "Ik ben alleen bang dat ik boodschappen moet gaan doen. Ik heb nog maar weinig in huis."
Lambik lachte. "Ach, dat is het gevolg van wetenschap hè? Dan doen de hersens het wat minder."
"Bik mond houden." Jerom porde Lambik. "Niet aardig om te zeggen."
Hersteld van Jeroms zachte por, liep Lambik naar de professor. "Geef ons maar dat lijstje professor, dan halen Jerom en ik de boodschappen wel."
"Dat vind ik heel erg aardig van jullie." Barabas pakte het lijstje.
"Ach, je kent me hè?" Antwoordde Lambik. "Edelmoedig, opofferend en gewoon heel erg aardig."
Al snel gingen Lambik en Jerom boodschappen doen en gingen Sidonia, Suske, Wiske en Barabas in de zitkamer zitten. "Kan ik jullie iets te drinken aanbieden?" Vroeg Barabas.
"Ik pak het wel." Wiske sprong op.
"Was ze thuis ook maar zo snel." Giechelde Sidonia.
"Oh?" Vroeg Barabas. "Waarom zou ze dan nu zo snel zijn?"
Suske lachte ook. "Het zal wel te maken hebben met de koektrommel die in de keuken staat."
Op dat moment kwam Wiske terug. "Professor, al uw koekjes zijn op." Ze keek een beetje beteuterd.
Barabas glimlachte. "Er staat nog wel een pak in het kastje boven de koffiezetter."
Wiske liep al weer snel weg maar kwam al weer snel terug. "Professor, welk kastje zei u ook al weer?"
"Het kastje boven het koffiezetapparaat." Herhaalde hij.
"Daar ligt niks hoor." Barabas, Suske en Sidonia volgden Wiske naar de keuken.
"Warempel!" Zei Barabas. "Je hebt gelijk Wiske. Wanneer heb ik die dan opgegeten? Of heb ik soms muizen in huis?"
Op dat moment keek Suske naar buiten. "Professor, kent u die zwarte auto?"
Barabas keek naar buiten. "Nee, hoezo Suske?"
"Die auto zag ik al toen we hier aankwamen en hij rijdt hier nog steeds rond." Suske keek eens goed.
Wiske glimlachte. "Ja hoor, onze Suske ziet weer spoken."
"Hoe verklaar jij het dan?" Vroeg Suske boos.
"Die arme drommels zijn gewoon de weg kwijt." Antwoordde Wiske terug.
Suske vouwde zijn armen. "Ja natuurlijk, geloof me dan maar niet." Hij liep terug naar de kamer. Opeens gilde Suske.
"Suske!" Gilde Wiske en rende de kamer in. Daar stond Suske, bevend.
"Mijn hemel, kijk eens naar dat arme baasje." Sidonia nam hem in zijn armen.
Barabas wilde graag weten wat er was gebeurd. "Ik schrok gewoon heel erg professor; er stonden opeens 2 mannen naar binnen te gluren."
Wiske keek bedenkelijk. "Zouden die soms uit de auto zijn gekomen?"
"Onzin." Antwoordde Sidonia. "Die twee hadden gewoon het verkeerde huis."
Wordt vervolgd...
No comments:
Post a Comment