Suske & Wiske © Studio Vandersteen
Story idea + Story © 2004 - Kitty Ocean
De dochter van Barabas - deel 3
***********************************************************
Barabas wilde graag weten wat er was gebeurd. "Ik schrok gewoon heel erg professor; er stonden opeens 2 mannen naar binnen te gluren."
Wiske keek bedenkelijk. "Zouden die soms uit de auto zijn gekomen?"
"Onzin." Antwoordde Sidonia. "Die twee hadden gewoon het verkeerde huis."
Barabas ging zitten. "Toch gebeuren er vreemde dingen." Hij dacht diep na. "Ik dacht dat het aan mij lag, maar er lijkt steeds meer te verdwijnen; voornamelijk eten!" Hij mompelde even. "Suske, hoe zagen die twee mannen er uit?"
"Ze droegen allebei een hoed; ik zag ze niet erg goed." Antwoordde Suske. "Ik denk dat ze even erg van mij schrokken als ik van hun."
"Dat dacht ik al..."
"Wat dan?" Wilde Sidonia graag weten.
Niet veel later, nadat Lambik en Jerom terug waren gekomen, had Professor Barabas het voorval van de vorige nacht voorgelegd. "Mm." Begon Lambik nadenkelijk. "Die mannen zeggen iemand binnen zien sluipen en duiken daarna vervolgens hier weer op."
"Wat denk je Lambik?" Vroeg Wiske nieuwsgierig.
Lambik gaf antwoord. "Die mannen zoeken iets."
"Maar wat dan?" Vroeg Sidonia. "Zouden ze een uitvinding willen stelen?"
"Of ze zoeken een muis..." Mompelde Barabas. Ze keken hem verward aan. "Mijn eten verdwijnt steeds en die mannen wilden per se in mijn lab kijken. Volgens mij zoeken ze iemand."
"Heeft zich dan hier verstopt." Voegde Jerom toe. "Stel voor huis uitkammen en muis zoeken."
Zo gezegd, zo gedaan. Gewapend met huishoudelijke artikelen slopen ze door het grote huis van Barabas.
"En dit keer Lambik..." Begon Wiske. "Eerst kijken of het geen spiegel is voor je om een moord en brand roept."
"Zo'n fout maak ik niet Wiske." Gaf Lambik als antwoord. "Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen."
"Jij bent geen ezel." Zei Suske terug. "Daar ligt nou net het probleem."
Dapper trokken ze door het huis. Sidonia, gewapend met een bezem en een deegroller, keek in een donkere kamer. “Wat is dat daar?” Mompelde ze en zette de bezem tegen de muur. Met de deegroller in de hand liep ze de kamer in.
Op dat moment kwam Lambik langs. “Zie je wat, Sidonia?” Vroeg hij. “Nou zeg, voel je je te goed om te antwoorden?” Wilde hij verontwaardigd weten.
“Bik ogen uitwrijven.” Mompelde Jerom. “Is andere bezem.”
Na lang zoeken kwamen ze weer samen in de woonkamer. “Niets professor.” Zei Wiske. “En we hebben overal gezocht.”
“In het laboratorium zag ik ook niets.” Voegde Suske toe. “Al zag ik wel een kaart van Terschelling liggen.”
“Terschelling?” De professor dacht na. “Waarom zou die daar liggen?”
Tante Sidonia wist het ook niet. “Maar het leek wel of er iemand in uw linnenkast heeft zitten rommelen.”
“Lakens, eten...” Professor Barabas knoopte de eindjes aan elkaar. “Volgens mij verstopt zich hier iemand.”
“En die iemand kan zich dan goed verstoppen.” Zei Lambik. “Vast een misdadiger.”
Tante Sidonia greep meteen Suske en Wiske. “WAT?! Dan lopen deze arme schaapjes gevaar!”
Op dat moment klonk er een hoop lawaai. “Vanuit lab!” Riep Jerom, en iedereen wilde hem volgen.
Bij het laboratorium aangekomen, zagen ze een hoop plafondplaten op de grond liggen. “Er is iemand door het plafond gezakt!”
“Nee kijk!” Wees Wiske. “Er zit een ruimte tussen het plafond en de vloer daarzo!”
“Dus daar heeft onze muis zich verstopt.” Complimenteerde Barabas. “Maar weinig mensen weten dat ik mijn plafond hem laten verlagen om daar kabels kwijt te kunnen.”
“Is het dan misschien een bekende?” Vroeg Lambik.
Wordt vervolgd....
No comments:
Post a Comment