A My Little Pony fanfiction with awfully short chapters; in Dutch. Based on the old pony-series and aimed at small children
De Magische Mythe
Aflevering 2: De Put - deel 2
©2001 Kitty Ocean and those whoever own My Little Pony
Het Avonturenclubje rende langs Kasai's huis de weide in. "Kijk." Zei Kasai en wees naar een oude put. "Dat is die put waar ik het over had."
"Wat is hij mooi." Zuchtte Seirei.
"Het zijn een hoop stenen, wat is daar mooi aan?" Daichi bekeek de put.
Mizu keek over de rand. "Wat is hij diep. Zou op de bodem de weg naar PonyLand liggen?"
"Zoek het uit zou ik zeggen." Lachte Kasai.
Mizu greep het touw waar de emmer aan hing en stapte op de rand. "Wat ga jij doen?" Vroeg Sukai.
"Ik ga naar beneden." Antwoordde Mizu.
"Ben je gek? !" Riep Kasai. "Ik maakte maar een grapje."
"Geen zorgen, het touw is sterk genoeg." Mizu liet de stenen los en klom langzaam naar beneden.
"Kom terug!" Riepen Sukai en Daichi. Maar Mizu klom verder en verder. De put werd steeds donkerder.
"Ik vraag me af waar de bodem is." Fluisterde Mizu in zichzelf. "Ik zie niks."
Opeens brak het touw en Mizu viel naar beneden! Ze gilde hard.
"Mizu!" Riepen Kasai, Daichi en Sukai.
"Wat gebeurt er?" Vroeg Seirei geschrokken. Ze wilde de anderen wegduwen om te kijken, maar opeens viel de put uit elkaar en vielen ze er allemaal in. Gillend verdwenen ze in de put.
Op een hele andere plek, waar gekleurde ponies leven, was er een groot meer. De ponies graasden rustig langs het meer en de baby ponies speelden spelletjes. Opeens werd de lucht grijs en een vreemde ronde cirkel verscheen in de lucht niet ver boven het meer. Toen kwam er een meisje met blauw haar uit vallen. Toen ze weer boven kwam, spuugde ze wat water uit. Daarna kwamen 4 andere meisjes uit de lucht vallen.
Toen ze weer boven kwamen, begon Kasai te schreeuwen. "Seirei, dit is allemaal jouw schuld!"
"Rustig." Zei Mizu. "We leven nog."
"We leven inderdaad nog, maar waar zijn we?" Vroeg Sukai een beetje bang.
Ze keken om zich heen en toen zagen ze het opeens. "Kijk!" Riep Seirei. "Daar, op de kant! Ponies!" Ze zwom snel naar de kant.
"We zijn er." Ook Daichi was blij. Het verhaal was dus toch waar.
Maar toen ze op de kant waren, stapten de ponies achteruit. "Niet bang wezen." Zei Mizu en stak haar hand uit. "We doen jullie geen kwaad."
"Monsters!" Zei een kleine baby pony.
"Geen zorgen Baby Blossom." Zei een grotere pony en ging voor haar staan. "Wie zijn jullie?"
"Ja, Gusty heeft gelijk!" Zei een andere. "Ga weg jullie!"
"Maar wacht, wij zijn aardig!" Riep Seirei. "We doen jullie niks."
"Ze zijn door hen gestuurd!" Zei een andere groene pony. "Ga weg jullie!" Haar glinsterende ogen keken boos en haar hoorn begon te gloeien.
"Goed zo Fizzy!" Riepen de andere ponies. "Ga weg jullie!"
Opeens vielen er allemaal appels uit de bomen en raakten de meisjes. "Wacht, nee, auw!" Riep Kasai. "Wegwezen!"
Snel renden ze weg. "Onze hoorns krijgen ze nooit." Riep Gusty. "Zeg dat maar tegen jullie baas!"
De meisjes renden het bos in. Toen ze dachten dat ze veilig waren, gingen ze op de grond zitten. "Wat was dat nou weer?"
Toen hoorden ze opeens een nieuwe stem: "Help! Help me toch! Ga weg jij monster!"
Wordt vervolgd
No comments:
Post a Comment